آشنایی با مجوزهای اپلیکیشن های اندروید – بخش دوم
در مطلب قبلی با مجوزهای اندروید و کاربرد هریک از آنها آشنا شدید، در این مقاله قصد داریم به نحوه پیاده سازی این مجوزها در اپلیکیشن بپردازیم، با ما همراه باشید.
پیاده سازی مجوزها در اپلیکیشن
تمامی مجوزهای اعطا شده به اپلیکیشن در AndroidManifest کنترل می شوند و در زیر مثالی از برخی مجوزها که در Androidmanifest تعریف شده، مشاهده می کنید:
<uses-permission android:name="android.permission.INTERNET" />
<uses-permission android:name="android.permission.ACCESS_NETWORK_STATE"/>
<uses-permission android:name="android.permission.ACCESS_COARSE_LOCATION" />
<!-- watch permission -->
<uses-permission android:name="com.google.android.permission.PROVIDE_BACKGROUND" />
<uses-permission android:name="android.permission.ACCESS_NETWORK_STATE"/>
<uses-permission android:name="android.permission.WAKE_LOCK" />
این مجوزها برای گرفتن آب و هوا از گوشی کاربر و ارسال آن به یک دستگاه اندروید ویر استفاده شده اند. گوگل مستنداتی را جهت تعیین مجوزهایی که باید مورد استفاده قرار گیرند، در اختیار توسعه دهندگان قرار داده است. تعریف مجوزها باید در Androidmanifest و با فرمتی که در تصویر مشاهده می کنید، صورت پذیرد. در کد نمونه لزومی برای درج مجوزهای واچ نیست، تنها در صورتی به این مجوزها نیاز خواهد بود که اپلیکیشن با اندروید ویر کار کند.
نسخه مارشمالوی اندروید چه تغییراتی در نحوه مدیریت مجوزها به وجود آورده است؟
گوگل در نسخه 4.3 اندروید قابلیتی را اضافه کرد که کاربر را قادر به کنترل مجوزهایی که اپلیکیشن به آنها دسترسی داشت، می کرد و این بخش App Ops نام داشت. این بخش قابلیت بسیار خوبی بود و بسیاری از مشکلات مرتبط با حریم شخصی را برطرف کرد و خیال کاربران را بابت عدم دسترسی هر اپلیکیشن تصادفی نصب شده در گوشی، به اطلاعات کاربر مانند موقعیت قرارگیری او راحت کرد.
متاسفانه این ویژگی در نسخه 4.4 اندروید حذف شد و تنها با روی کار آمدن نسخه جدبد اندروید مجددا وارد میدان شد. با معرفی اندروید 6.0 مارشمالو، طرفداران اندروید از بابت حضور مجدد App Ops به اندروید بسیار هیجان زده بودند و این قابلیت در نسخه جدید اندروید میزبان تغییراتی شد.
در این نسخه، هر زمان اپلیکیشن به مجوزی نیاز داشته باشد، یک دیالوگ باکس به کاربر نمایش داده می شود که از کاربر می پرسد آیا با استفاده اپلیکیشن از این قابلیت موافق است یا خیر، به بیان واضح تر، آیا کاربر تمایلی به اعطای آن مجوز خاص به اپلیکیشن دارد یا خیر. شاید این ویژگی در برخی از شرایط کمی آزاردهنده باشد، اما هر مجوزی که توسط اپلیکیشن مورد استفاده قرار می گیرد، اول از همه توسط کاربر تایید می شود. اندروید Nougat که پس از نسخه مارشمالو به دنیای اندروید راه گشود، از همان سبک اعطای مجوز پیروی می کند که برای اولین بار توسط نسخه مارشمالو معرفی شد.
جمع بندی
مجوزهای متعددی وجود دارد که توسعه دهندگان می توانند در اپلیکیشن های خود استفاده کنند تا عملکردی مطابق میل آنها را ارائه دهد. بسیاری از مجوزها بی ضرر هستند، در حالی که برخی دیگر به اطلاعات بیشتری نیاز دارند. با بازگشت App Ops به اندروید مارشمالو، کنترل اپلیکیشن هایی که از این مجوزها استفاده می کنند، ساده تر شده است. از نقطه نظر یک توسعه دهنده، پیاده سازی هر مجوز موردنیاز برای اپلیکیشن امکان پذیر است. اما آنچه برای کاربر اهمیت دارد، توجه کردن به هریک از مجوزها در حین نصب اپلیکیشن بر روی گوشی می باشد، بدین ترتیب می توان از این بابت اطمینان حاصل کرد که اپلیکیشن های نصب شده در گوشی تنها به آنچه شما می خواهید دسترسی دارند.
اپریویو
